1) патрабавальнае стаўленне да сябе – аснова аўтарытэту бацькоў. У дарослых не павінна быць разыходжання паміж словам і справай.

2) падставай аўтарытэту з'яўляецца жыццё і праца бацькоў, іх грамадскія справы, паводзіны, стаўленне да навакольных, адказнасць за выхаванне дзяцей перад грамадствам, перад самімі сабой.

3) важна ствараць эмацыйна станоўчую атмасферу ў сям'і, выконваць педагагічны такт у адносінах адзін з адным, з дзецьмі.

4) спрыяльная атмасфера сямейных адносін ствараецца тады, калі бацькі з павагай ставяцца да праблем сваіх дзяцей і іх сябрам.

5) неабходна па магчымасці часцей праводзіць цікавыя сямейныя вольнага часу, дзе дзіцяці з нечаканага боку раскрываюцца дарослыя члены сям'і: бацька і маці паўстаюць вясёлымі, дасціпнымі, цікавымі людзьмі.

6) духоўныя зносіны з дзецьмі – адна з умоў падтрымання аўтарытэту бацькоў. Пры гэтым важна змястоўнае зносіны бацькоў з дзіцем: чытанне дзіцячых кніг, разнастайныя сумесныя заняткі і гульні, далучэнне малога да карысным захапленням бацькі або маці (заняткаў спортам, рукадзеллем, мастацкай самадзейнасцю, калекцыянаваннем і інш.).

7) важна праяўляць цярпенне і такт, адказваючы на дзіцячыя пытанні.

8) даверныя адносіны паміж дарослымі і дзецьмі ўсталёўваюцца і ў тых выпадках, калі бацькі ўмеюць прызнацца ў сваіх памылках.

9) з абяцаннямі бацькі павінны быць асабліва асцярожнымі. Невыкананне абяцанага неабходна старанна абгрунтаваць. Не варта дапускаць абяцанняў, якія немагчыма выканаць.

10) дзецям нельга казаць няпраўду. Фальш у словах бацькі ці маці дзіця тонка адчувае.